Για να μπορέσουν οι αρχιτεκτονικές αναπαραστάσεις να εμβαθύνουν σε πληρέστερες περιγραφές του χώρου αλλά και να κάνουν το αρχιτεκτονικό έργο ελκυστικότερο και ανταγωνιστικότερο χρειάζεται η γνώση και επιστράτευση περισσότερων μέσων από τα συμβατικά αναπαραστατικά εργαλεία του αρχιτέκτονα. Οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές και τα πολυμέσα, δίνουν πλέον μια μεγάλη γκάμα τέτοιων υλικών και εργαλείων και στην παρουσίαση και εμβάθυνση σε αυτά στοχεύει το συγκεκριμένο μάθημα. Τα σύγχρονα σχεδιαστικά προγράμματα τρισδιάστατης σχεδίασης δεν βασίζονται απλά σε πρακτικά και ευέλικτα εργαλεία παραγωγής τρισδιάστατων μορφών, αλλά έχουν εισάγει νέα γεωμετρικά μοντέλα δημιουργίας και αναπαράστασης του χώρου, όπως είναι τα NURBS (Non-uniform rational basis spline) όπου οι μορφές προκύπτουν από έναν σχεσιακό γεωμετρικό προσδιορισμό και δεν στηρίζονται πλέον στην ανάλυση σε στοιχειώδη ευθύγραμμα τμήματα ή επίπεδα (mesh). Επίσης, εκτός από την σχεσιακή εξάρτηση από γεωμετρικά χωρικά ίχνη, ο σχεδιασμός του τρισδιάστατου χώρου μπορεί να προκύψει και από το συνδυασμό γεωμετρίας και κώδικα, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα παραλλαγών στην παραγωγή μορφών, αλλά και στη διασύνδεση και αλληλεξάρτηση της σχεδιαστικής πληροφορίας. Έτσι, ο σχεδιασμός από μία σταθερά δομημένη διαδικασία, μετατρέπεται σε δυναμική και ευέλικτη. Στα πλαίσια του μαθήματος οι φοιτητές θα έχουν την ευκαιρία να πειραματιστούν με σχεδιαστικά εργαλεία του παραμετρικού σχεδιασμού και να κάνουν χρήση εργαλείων οπτικού κώδικα (visual scripting) παράγοντας μορφολογικά απαιτητικούς χώρους υψηλής πολυπλοκότητας.