Περιγραφή:

Το μάθημα εντάσσεται στα δύο μεγάλα συνθετικά θέματα του 9ου εξαμήνου σπουδών της Σχολής και επιχειρεί την εξοικείωση των φοιτητών με νέες περιοχές γνώσης που αφορούν στην αρχιτεκτονική ως πράξη και αισθητική αντίληψη. Στο μάθημα αντιμετωπίζονται από τους φοιτητές συνθετικά θέματα ιδιαίτερων απαιτήσεων, όπου ο αρχιτεκτονικός σχεδιασμός νοείται ως μια ολοκληρωμένη πολυπαραμετρική διαδικασία σε κάθε φάση του. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στον τρόπο με τον οποίο επιμέρους αντικείμενα μαθημάτων προηγούμενων ετών συντίθενται και αρθρώνονται σε μια ενιαία και ολιστική αντίληψη για τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό. Επαναπροσδιορίζονται έτσι οι συμβατικές ιεραρχήσεις των αντικειμένων, και καθίσταται σαφές ότι οι διαχωρισμοί τους που γίνονται σε προηγούμενα εξάμηνα έχουν διαχειριστικό και όχι ουσιαστικό χαρακτήρα.

Ιδιαίτερο αντικείμενο του μαθήματος αποτελεί η πολύπλευρη αντιμετώπιση της φυσιογνωμίας του τόπου και του ορίου ανάμεσα σε «φυσικό» και «τεχνητό» κατά την πραγματοποίηση του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού.

Το «όριο», συνάντηση αλλά και διαχωρισμός ανάμεσα σε αντικρουόμενες δυνάμεις, κατηγορίες, δράσεις και συνθήκες αποτελεί πρωταρχικό αντικείμενο της αρχιτεκτονικής πράξης. Διερευνάται, μέσα από την ανάλυση δίπολων για τα οποία μεσολαβεί, η λειτουργία του ως ενδιάμεσος, αυτόνομος, διαδραστικός χώρος, όπου συντελούνται πέραν της επαφής, του απο-χωρισμού και της όσμωσης και άλλες ίσως αφανείς αλλά κρίσιμες διεργασίες. Οι φοιτητές καλούνται να επεξεργαστούν εναλλακτικές σχέσεις του «κατασκευάσματος» με το περιβάλλον του καθώς και να ανασυνθέσουν δημιουργικά τις επάλληλες δομές και κλίμακες που τις συγκροτούν.

Ο «τόπος» αντιμετωπίζεται ως ένα είδος πλατφόρμας για την επινόηση κατασκευών. Οι κατασκευές εγείρονται (παρασιτούν, επισυνάπτονται, αναπτύσσονται, αρθρώνονται)χωρίς να εξαντλούν τους επιλεγμένους τόπους. Οι τόποι δομούνται από το έργο ως πεδία για τον προγραμματισμό και την επινόηση ιδιαίτερων εγκαταστάσεων.

Στο θέμα έχει ιδιαίτερη σημασία η προσπάθεια ανίχνευσης της μοναδικότητας του επιλεγμένου τόπου. Παρά το ισχυρό εννοιολογικό υπόβαθρο που προσφέρει(ο τόπος) μέσα από την αρχική ερμηνεία του, η ίδια η παρέμβαση σε αυτόν είναι δυνατό να ανατρέψει ή να προεκτείνει νοηματικά το περιεχόμενό του κατά την ανάπτυξη διαφορετικών σταδίων του σχεδιασμού.

Στο μάθημα αξιολογείται ως ιδιαίτερα σημαντική η άμεση σύνδεση του σχεδιασμού με το εννοιολογικό πλαίσιο, μέσα στο οποίο αυτός αναπτύσσεται. Ο φοιτητής καλείται να υποστηρίξει τις σχεδιαστικές του επιλογές μέσα από την προσέγγιση εννοιών όπως η κατοίκηση, ο τόπος, η χρονικότητα, κλπ. καθώς θεωρείται ότι η σαφήνεια(των εννοιολογικών προσεγγίσεων) δικαιώνει σε μεγάλο βαθμό τη θέση του αρχιτεκτονήματος ως αναπόσπαστο στοιχείο του εκάστοτε πολιτισμικού περιβάλλοντος.

Το μάθημα οργανώνεται ως εξής:

 

Α. Στο εργαστήριο, στο οποίο επιλύεται το συνθετικό θέμα του εξαμήνου και λειτουργεί τις ημέρες Δευτέρα,Τρίτη και Τετάρτη.

Β. Στη θεωρία, όπου πραγματοποιούνται μια σειρά εισηγήσεων από τους διδάσκοντες και προσκεκλημένους ομιλητές. Οι ομιλητές προέρχονται από διαφορετικές γνωστικές περιοχές: αρχιτέκτονες, εικαστικοί, φιλόσοφοι, ιστορικοί. Στις ομιλίες παρουσιάζονται θεωρητικά σχήματα και υλοποιημένα παραδείγματα και δίδεται στους φοιτητές κατάλληλο υλικό, ώστε να εξοικειωθούν και να αποκτήσουν συγκεκριμένες δεξιότητες πάνω σε μια σειρά θεωρητικών και πρακτικών εργαλείων που αφορούν στη διαδικασία του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού και στην αναπαράσταση.

Διδάσκων: Πολυχρονόπουλος Δημήτριος

Εξάμηνο: 9ο

Κωδικός μαθήματος: Θ02ΥΠ

Στοιχεία Μαθήματος
Χαρακτηρισμός μαθήματος: Υποχρεωτικό
ECTS: 10
Διδακτικές μονάδες: 10
Σύνδεσμος για eclass: Ιστοσελίδα Μαθήματος (Blog)